Η αλήθεια είναι ότι αυτό το άρθρο έπρεπε να είχε γραφτεί πριν αρκετούς μήνες και συγκεκριμένα τον Σεπτέμβριο του 2020 και όχι τον Δεκέμβριο. Οι αυξημένες υποχρεώσεις όμως με έκαναν συνεχώς να το αναβάλω. Επειδή όμως οι δουλειές δεν τελειώνουν ποτέ σε αντίθεση με την ζωή και τις αναμνήσεις που φεύγουν γρήγορα, αποφάσισα απόψε να ζωντανέψω μέσα από λέξεις και εικόνες το τριήμερο μας στο Μεγανήσι.
Για όσους δεν γνωρίζουν, το Μεγανήσι είναι νησί μεταξύ Λευκάδας και Αιτωλοακαρνανίας. Είναι το μεγαλύτερο νησί του συμπλέγματος των Πριγκηπονήσων Λευκάδας, γι’αυτό και ονομάζεται έτσι. Έχει έκταση 22,356 τ. χλμ. και πληθυσμό 1.090 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001. Το Μεγανήσι ανήκει επίσης στο ευρύτερο σύμπλεγμα των Τηλεβοΐδων νήσων.
Το Μεγανήσι αποτελεί ξεχωριστό δήμο (Δήμος Μεγανησίου) και ανήκει στον Νομό Λευκάδας. Στο νησί υπάρχουν τρία χωριά, το Κατωμέρι (έδρα του δήμου), το Βαθύ και το Σπαρτοχώρι. Στον δήμο Μεγανησίου ανήκει και η γνωστή νησίδα Σκορπιός του Αριστοτέλη Ωνάση και πλέον του Ρώσου ολιγάρχη Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ.
Η πρόσβαση στο νησί γίνεται μόνο από την πλευρά της Λευκάδας με τακτικά δρομολόγια πλοίου (ferryboat) από το Νυδρί. Το πλοίο πιάνει στο λιμάνι του Σπαρτοχωρίου, τα Σπήλια. Η διάρκεια της διαδρομής είναι περίπου 30 λεπτά.
Στην αρχαιότητα και συγκεκριμένα στον καιρό του Στράβωνα το Μεγανήσι ονομαζόταν Τάφος ή Ταφιάς και ανήκε στους λεγόμενους Ταφίους Νήσους, μαζί με τα υπόλοιπα νησιά μεταξύ Ακαρνανίας και Λευκάδας, όπως ο Κάλαμος (παλαιότερα Κάρνος), ο Καστός, η Άτοκος και το Αρκούδι. Κατά την εποχή του χαλκού αποτελούσε κέντρο του πειρατικού λαού των Τηλεβόων, οι οποίοι ονομάζονταν και Ταφίοι από το αρχαίο όνομα του Μεγανησίου και είχαν κυριαρχήσει στην γύρω θάλασσα. Με την παρακμή των Τηλεβόων το Μεγανήσι ακολούθησε την ιστορική πορεία της Λευκάδας μέχρι τις μέρες μας. Σύμφωνα με τον αστικό μύθο, κατά την περίοδο του Ελληνοϊταλικού πολέμου σε θαλάσσια σπηλιά του Μεγανησίου είχε την μυστική του βάση το Υποβρύχιο Παπανικολής.
Οι δεσμοί μου με το Μεγανήσι είναι πολύ παλιοί καθώς ως μουσικός έχω εργαστεί αρκετές φορές σε πανηγύρια και γάμους όπως σε αυτόν των αγαπημένων μου φίλων Στάθη και Μαρίας. Οι Μεγανησιώτες άλλωστε είναι πολύ μερακλήδες και χορευταράδες και σε κάθε ευκαιρία διασκεδάζουν με χορό και δημοτικά τραγούδια.
Για την διαμονή μας επιλέξαμε το Κατωμέρι από όπου μπορεί κανείς να βρεθεί γρήγορα και εύκολα σε οποιοδήποτε σημείο του νησιού ιδιαίτερα εάν χρησιμοποιεί δίκυκλο όπως εμείς και όχι αυτοκίνητο.
Τι κάναμε λοιπόν στο Μεγανήσι; Η απάντηση είναι πολύ απλή: Μπάνιο στα υπέροχα νερά των παραλιών του νησιού, απολαύσαμε υπέροχο φαγητό και κάναμε ατελείωτες βόλτες με το scooter μας σε όλο το νησί.
Ένας μικρός παράδεισος είναι το Μεγανήσι και εμείς προσπαθήσαμε να τον απολαύσουμε όσο το δυνατό περισσότερο. Το ίδιο έκαναν και πολλοί άλλοι τουρίστες, Έλληνες οι περισσότεροι, ελέω COVID-19, πράγμα κάπως σπάνιο αφού το νησί κατακλύζεται κάθε χρόνο από χιλιάδες ξένους κυρίως τουρίστες, ενώ αποτελεί σημείο συνάντησης του διεθνούς jet set, διάσημων και πλουσίων που δένουν στην μαρίνα του νησιού τα mega yachts τους.
Σε όσους βρεθούν στο Μεγανήσι πέραν όλων των άλλων τους προτείνω να κάνουν τα 5 παρακάτω:
- Να πάνε για μπάνιο στο Φανάρι και να πιούν καφέ ή παγωμένη μπύρα στο beach bar του φίλου Δημήτρη Κατωπόδη
- Να πάνε για μπάνιο στην ήρεμη παραλία μπροστά από την εκκλησία του Άι Γιάννη και στην συνέχεια για μεσημεριανό φαγητό στο εστιατόριο Il Paradiso του φίλου μου Γιώργου Γαβρίλη
- Να απολαύσουν ένα μοναδικό δείπνο στο εστιατόριο Τηλεβόες όπου θα τους περιποιηθεί ο εξαίρετος Γιώργος Αγγελόπουλος.
- Να μην ξεχάσουν να δοκιμάσουν το σουβλάκι και τα πιτόγυρα αλλά κυρίως τους φοβερούς μεζέδες του ξακουστού “Γάντζου” στο Βαθύ.
- Να αναζητήσουν το σήμα κατατεθέν του Μεγανησίου. Τον τοίχο με τον ήλιο του ΠΑΣΟΚ στο Κατωμέρι και να βγάλουν μια αναμνηστική φωτογραφία!
Πληροφορίες: Βικιπαίδεια
